جلسه دوازدهم:«ولا الضالين»
حجه الاسلام صديقي در تفسير آيه‌ي «ولا الضالين» گفت: خداوند بعد از معرفي دو گروه "انعم الله عليهم" و "مغضوب عليهم" و بيان مصاديق آنها به معرفي گروه سوم يعني "ضالين" پرداخته است و از ما خواسته تا از او بخواهيم كه مصداق ضالين قرار نگيريم. البته هر چند ضالين گاهي مصداق مغضوب عليهم قرار مي‌گيرند اما گويا ضالين نيز داراي مصاديق مشخصي هستند. افرادي با ويژگي‌هاي خاص خود كه از مسير صراط مستقيم خارج شدند.
مدير فرهنگي دانشگاه با استناد به آيات قرآن به بيان مصاديق ضالين اشاره كرد و گفت: ضالين در آيات متعدد قرآن مورد بحث قرارا گرفته‌اند. گاهي ضلات به عنوان يك عقيده در قرآن مطرح شده است، عقيده‌اي كه در جان و قلب انسان گمراه نهادينه مي‌شود به گونه‌اي كه كفر به جاي ايمان در قلب انسان گمراه تثبيت شده است. در سوره بقره آيه (108) تبدل ايمان به كفر را نشانه ضلالت مي داند و در اين مورد مي‌فرمايد: « أَمْ تُريدُونَ أَنْ تَسْئَلُوا رَسُولَكُمْ كَما سُئِلَ مُوسى مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإيمانِ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبيل.»
عضور شوراي فرهنگي دانشگاه در ادامه گفت: گاهي افردي كه در جامعه ايجاد رعب و وحشت مي‌كنند و مومنين را از قدرتهاي بزرگ مي‌ترسانند و زمينه‌ي تسليم در برابر دشمن را به وجود مي آورند، مصاديق گمراهان معرفي شده‌اند تا جايي كه رهبر جامعه اسلامي را مي‌ترسانند و مصمم هستند تا رهبر جامعه در عملكرد خود تجديد نظر كند. «أَ لَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ وَ يُخَوِّفُونَكَ بِالَّذينَ مِنْ دُونِهِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هاد»(زمر: 36 ) گاهي ضلالت در مقابل هدايت قرار مي گيرد «وَ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَ لَيْسَ اللَّهُ بِعَزيزٍ ذِي انْتِقام»(زمر: 37 )گاهي ضالين به كساني گفته مي‌شود كه در جامعه اسلامي در استخدام دشمنند و براي دشمن فعاليت مي كنند و براي آنها جاسوسي مي‌كنند و اسرار را در اختيار آنان قرار مي دهند تا بتوانند به مسلمين آسيب برسانند. قرآن ضمن سرزنش اين گروه از آنان به عنوان گمراهان ياد مي كند. « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً في سَبيلي وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَيْتُمْ وَ ما أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبيل»(ممتحنه: 1 ). قرآن كريم در بعضي موارد از كفار نيز به عنوان گمراهان واقعي ياد مي كند كه هم خود منشأ فسادند و هم نسل آنها.«وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرينَ دَيَّارا » «إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلاَّ فاجِراً كَفَّارا»( نوح: 27 – 26).